KAÇAMIYORUM....

Düştüm yerlere gerçekten değil rüya hiç değil düşüncede düştüm yerlere.Umarsızca,arkama bakmadan ve adımları kontrol etmemecesine koşarken düştüm yerlere.Yakalandım kaçamadığımdan mı,yoksa kaçmak mümkün olmadığından mı bilemeden yakalandım.
Her şey hakkında,her şeye dahil;gördüklerim,konuştuklarım benimle temas eden her nesne,her kişi hakkındaki düşüncelere yakalandım.Beş,altı,yoksa yedi mi oldu yıkıyorum yüzümü belki kurtulurum diye onlardan ama yok olmuyor.Aynaya baktım gördüğüm ben değil;ama bana benziyor,benden de çok benziyor bana ama ben değil.Kalbim daha bir hızlı atıyor düşündükçe,düşünceler çoğalıyor kalbim hızlandıkça.Beyin mi yaşatıyor insanı,kalp mi hangisi olmazsa insan olmaz?Al işte sana bir düşünce daha yok kaçamam ben düşünmekten.Peki aynadaki kim?Hani şu bana benzeyen ama ben olmayan.Düşünen tarafım mı yoksa düşünceden kaçmak isteyen tarafım mı?Bak bir düşünülmesi gereken konu daha olmuyor kaçamıyorum.Nasıl düşünmez ki insan bunca olanları,çevresinde gelişenleri,var olan hoşnutsuzlukları……..
Afrika’daki aç insanları,Iraklı çocukları ve ülkemde var olan kardeş kavgasını….tüm bunlar üstüne düşünceler ve ben kaçamıyorum.Niye kaçmak istiyorum ki onlara mı benzemek niyetim?Düşünmeyene,düşünmek istemeyene,insanları öldüren,aç bırakanlara,beni bu düşüncelere atanlara mı benzemek istiyorum?Cevap;bilmiyorum…Kısa bir sessizlik;kalbim yavaşladı gece uzun ve karanlık,benim amacım ufak bir yolculuk.
İnsan yüreğine bir yolculuk amacım;anlamak onları açlığı anlamak,yoksulluğu,çaresizliği,umudu anlamak amacım sevinci,mutluluğu…. Anlamak gideni ve gelmekte olanı.Uzun ve zorlu bir yolculuk biliyorum ama imkansız değil.Ufak bir hayal;saldım düşüncelerimi serbestler şimdi ve kafam dinç.Gidiyorlar dizginlerinden kurtulmuş bir kısrak şiddetinde gidiyorlar.Durdular Nazım’ın hücresi o güzel mavi gözleri ile Nazım karşılarında olmaz ayrılın.Japonya atom bombasında eriyen çocuklar durun geri gelin,bir baktım Deniz idam sehpasında korkusuzca duruyor.Diyarbakırlı çocuklar gözlerinde korku ve telaş,Iraklı anneler yaşlı yürekleri…Offfff başım dertte bu düşüncelerimle yoruyorlar beni.Sabah olmak üzere koşuyorum,kaçmaya çalışıyorum olmuyor düşüncelerden sıyrılamıyorum uyku çöktü uyuyamıyorum.Düşünceler,düşünceler,düşünceler…….

M.KESKİN……