Bir gün, bir deli dedi ki; "Bundan sonra.....".Öyle bir deli ki elinde asa -sanırsın Musa kudretinde,sırtında gocuk İbrahim misali-.Bu tarihin en manasız zamanlarında öyle bir laf etti ki deli.
Deli dünden yarına yolculuk etmiş.Bu günü hiç yaşamamış.Sorsan zamanı anlatamaz "şu an" diye bir kavramı yok.Delinin sırtında binlerce yıllık tarihin yükü...Tozlu sayfaları,yorgun kelimeleri geleceğe taşıyor.En ulu kralar,nice yücelikte peygamberler nasibini alıyor bazen delinin sövgülerinden.Bazen;Çin seddinde çalışmış kimliği olmayan,adı sanı duyulmamış bir işçiye methiyeler düzüyor.
Bir gün deli öyle bir laf etmiş ki...."...kim ki arar onu..."Dağları dolaşmış deli,binlerce yıllık yolları arşınlamış yorgun yüreğiyle.Zincire bağlı görmüş Prometheus'u,onun acılarına ortak olmaya çalışmış ciğerini kartallara yedirir iken o.Kölelerle beraber katılmış özgürlük mücadelesine.Ses olmuş Spartaküs2le beraber onların sesine.
Karıncaların bile ayak basmadığı yerlere gitmiş.Sınamış kendisini,zamanın önünde sele karşı duran bir set olmuş.Dostluklar kurmuş hayvanlarla,onların sohbetlerine katılmış.Onlardaki sevginin güzeliğine imrenmiş insanlığından,insanlardan utanmış.
Güneşin doğduğu yeri merak eylemiş,orayı görmek istemiş günlerce yol almış.Sonsuz kere sonsuz zaman geçmiş...Bakmış olmuyor varamayacak, battığı yere yönelmiş.Gitmiş...Gitmiş ki deli anlamış yok öyle bir yer.Aramış.Durmamış aramış.Aklına takılanı,gözüne yansıyanı bulmak için uğraşmış.Bir söz söylemiş ki deli "....kendi içine bakmalı."Ayak basmadık toprak parçası,konuşmadık canlı türü kalmamış yeryüzünde.
Kapamış gözlerini deli.Gözlerini kapamış ki etraf karanlık.Uzaklardan hızla geçen hayatlar görmüş o karanlık içersinde onlara koşmuş.Koşmuş deli dur durak bilmeden koşmuş.Yitirdiklerini yakalamak için...Bir noktasında boşluğa düştüğü hayata yeniden başlamak için...Sorulara yanıt bulabilmek için koşmuş deli.
Bomboş ellerinde umut olsun diye...Dara düştüğünde sığınacak bir yeri olsun,anlamsız hayatına anlam katılsın diye koşmuş deli yitirdiklerine.
"Bundan sonra kim ki arar onu,kendi içine bakmalı."
Dipsiz bir kuyu,sonsuz karanlık...Boğulmuş baktıkça,kaybolup gitmiş içindeki karanlık kuyuda deli.Kaybolup gitmiş deli bir ulu çıkmış ortaya.Delinin hayatını özümsemiş bir ulu.Eğri ile doğruyu bilen.Haklı ile haksızı,ezen ile ezileni gören bir ulu.
İyi ki bakmış içine deli.Dışarı çıkarmış o karanlığa sıkışmış yüce güzelliği.
M.KESKİN
