Suskunluk...Boğazımda düğümlenen kelimeler kocaman bir anlam yığını,bana ise kalan büyük bir suskunluk.Çıkmaz sokaklarda sağa sola çarparak dolaşan kör bir adam.Rastladıkları;yüzüne vuran duvar parçalarından başkası değil.
Her çarpışmada yeni bir başlangıç için edilen yeminlerin verdiği yorgunluk.Umutsuzluk olmasa da elde kalan,yaşanan küçük bir bıkkınlık.
"O öldü."Kralın ölümü ardından o anı böyle anlatan bir yazar Shakespeare.Yalın ve sade.Abartıya kaçmadan yapılan tanımlama,ne bir söz sanatı ne de benzetme.Sade bir anlatımla ortaya konulan gerçek "O öldü".
Yitirilenin ardından yeni bir sayfada yeni bir hayata başlamak.Hayatta hiçbir şeyini yitirmeyenler için söylemesi ne kolay bir söz.Onlar bilmez oysa her yeni sayfanın sonunda eskisininde hatırlanacağını.Biri birşeylerini yitirdimi korku kaplar artık içini bunu bilmez yitirmeyenler.
Yeni bir sayfada yeni bir başlangıç önerenler bilmezler;bir kere yitirdin mi yeni sayfaların hergün çoğalacağını.Her çoğalan sayfanın o boyutta ömrünün kısalacağını anlayamaz hiç yitirmeyenler.
Tanrısal mı denir,doğanın bir oyunu mudur? bilinmez.Her insan lanetlenmiş gibi yaşar ömrünü sırtında duyguların verdiği bir yük.Duygular insanın en büyük lanetidir bazen;onların en zayıf anında ortaya çıkarlar.Hüzünü,acıyı,sevinci,kederi yaşatan duygular.
Bir göz yaşına karışır ıslatır yüzleri,bir bakmışsın ufak bir gülüştür çocuk suratlarında mutlu kılar onlar.
Yeni bir sayfada yeni yaşamı öğütleyenler duygusuzdur.Hiçbir şeylerini kaybetmemiştir onlar.Kaybetmeyenin elinde asla olmamıştır bir şeyi, o yüzden duygusuzdur onlar.Onlar bilmez çıkmaz sokaklarda dolaşarak çıkış aramanın zorluğunu,daha yürümeyi öğrenememiştir çünkü onlar.Duygudan fakirdir onlar cepleri zengin olmuş neye yarar.
M.KESKİN.
