İnsan doğar büyür ve ölür diyorlar yalan!!..Büyümeden ölenlere tanık oldum.Doğar doğmaz yaşamadan ölenlere.Irak'lı Dicle'yi gördüm.. gözlerinde solan umut ışıltılarını gördüm.Filistin'li Ahmed'i gördüm,cam bir vazo gibi düştü yere ve kırıldı.
Tanık olduğumdan beri tanrıların kendi arasındaki sohbetlere inancım yok hiç bir ilahi dine.Kader diye uydurdukları yalanla yön vermek istediler insan hayatlarına.Oysa hayat öyle bir şeydi ki.... kimsenin müdahalesine izin verilemeyecek kadar değerli.Hayat başlangıç noktasından baktığımızda sonsuz gibi durur iken,yolun sonuna varıldığında çok kısa göründü.
Yüzlerce kelimeyi bir bakışla anladığım anlar oldu,anlatamadım bazen;tek bir sözcüğü binlercesiyle.Sessizliğe gömüldüm kaldım öylece sustum.
Bir türküye takıldı aklım.Ömrüm sonsuz bir okyanus gibi geldi ben okyanus ortasında bir kayık.Bir damla suda boğuldum sonra anlam veremedim olanlara rüya sandım.
En iyi yerde içtiğim en güzel içkide alamadım buz gibi beton üstünde çektiğim şarabın tadını.Her yudumla ayıldım sanki gördüm dünya denen yerin gerçek yüzünü.
Karanlıklar içinde kaldım uzakta parlayan yıldız parçaları.Beni çağırdılar sandım yitirdiklerim koştum..Koştum..Koştukça onlar uzaklaştı ben ağladım.Onlarca insan içinde yalnızlık çektim,tek başıma kaldığım anda dostlaydım.Sohbet eyledim onunla delilik ne imiş onu da gördüm.
